Badania EKG
Elektrokardiografia, czyli badanie EKG, jest jednym z podstawowych kardiologicznych badań kontrolnych. EKG jest bezbolesne i szybkie, a przy tym jak żadne inne, jest pomocne w szybkim diagnozowaniu chorób serca. Przeprowadzając u pacjenta elektrokardiografię można wykryć m.in. zaburzenia rytmu serca oraz niedokrwienie. Dzięki szybkiemu postawieniu diagnozy i rozpoczęciu leczenia, lekarz ma możliwość uchronienia pacjenta przed zawałem. Dla osób, które ukończyły 50 lat, badanie EKG powinno być tak rutynowe, jak kontrola okulistyczna czy badanie słuchu. Jeśli do tej pory nie poddałeś się temu badaniu kardiologicznemu to warto jest to zmienić i jak najszybciej umówić się na wizytę kontrolną u kardiologa. Najprawdopodobniej w trakcie wizyty zostanie też przeprowadzone EKG spoczynkowe.
Wskazania do wykonania badania EKG
Badanie EKG wykonuj się u pacjentów przede wszystkim w przypadku podejrzenia występowania u nich niektórych chorób serca. Jeżeli pacjent trafia do gabinetu kardiologicznego z powodu częstego lub sporadycznego odczuwania bólu w klatce piersiowej, wykonując badanie EKG można określić, czy ból nie jest spowodowany chorobą niedokrwienną serca. Innym wskazaniem do przeprowadzenia badania elektrokardiograficznego mogą być występujące u pacjenta zasłabnięcia i omdlenia. Takie objawy mogły skłonić pacjenta do umówienia się na wizytę kontrolną u kardiologa, lub mogły zostać odkryte w trakcie przeprowadzania wywiadu lekarskiego.
Przygotowania do przeprowadzenia badania EKG
Badanie EKG nie wymaga od pacjenta żadnych specjalnych przygotowań. Musi tylko pamiętać o przestrzeganiu otrzymanych podczas wizyty, na której dostał skierowanie na badanie zaleceń. Na godzinę przed wykonaniem badania EKG pacjent nie powinien palić papierosów ani pić kawy lub innych napojów, w których składzie znajduje się kofeina. Substancja ta, podobnie jak znajdująca się w dymie tytoniowym nikotyna, może nieco zaburzać wyniki badania i uniemożliwić postawienie właściwej diagnozy.
Przebieg badania EKG
Badanie EKG jest w pełni bezpieczne i nie wiąże się z żadnym zagrożeniem dla pacjenta oraz z ryzykiem powstania u niego po badaniu jakichś objawów ubocznych. Elektrokardiografia polega na pomiarze elektrycznej aktywności serca. Pacjent w trakcie przeprowadzania badania musi być rozebrany od pasa w górę, musi opuścić skarpetki i mieć podciągnięte wyżej nogawki spodni. W przypadku wykonywania badania u kobiet, możliwe jest, żeby pacjentka pozostała w cienkich rajstopach i w biustonoszu. Podczas wykonywania badania wykorzystywany jest zestaw elektrod, które umieszcza się na ciele pacjenta. 6 elektrod przyczepianych jest do klatki piersiowej, a po jednej do nadgarstków i kostek. Do klatki piersiowej przyczepiane są elektrody, które mają specjalne gumowe przyssawki lub paski, natomiast do nadgarstków i do kostek przyczepiane są elektrody, które wyglądają jak duże spinacze. Elektrody są połączone kablami z rejestratorem. Po przyczepieniu wszystkich elektrod, pielęgniarka włącza elektrokardiograf. Jego zadaniem jest odbieranie sygnałów ze skóry pacjenta. Następnie w trakcie badania są one wzmacniane i drukowane w postaci zapisu EKG.
Wynik badania EKG ma postać zapisu graficznego – przedstawia on aktywność serca. Składa się z dwunastu krzywych, czyli z linii izoelektrycznych, które odpowiadają dwunastu układom rejestrującym. W chwilach, kiedy elektrokardiograf nie stwierdza żadnych pobudzeni, linia jest pozioma. Jeżeli dochodzi do pobudzenia, zaczynają się na niej pojawiać załamki. Jeżeli są one dodatnie, linia wychyla się na górę, natomiast jeżeli ujemne, to wychyla się w dół. Wynik badania oceniany jest na podstawie obecnych na liniach izoelektrycznych załamków, odstępów i odcinków prostych. Lekarz specjalista kardiolog jest w stanie na tej podstawie stwierdzić, czy wynik badania jest prawidłowy, czy też są na nim widoczne jakieś zmiany patologiczne, które mogą wymagać dalszej diagnostyki lub rozpoczęcia leczenia kardiologicznego.
O czym informuje wynik EKG?
Wynik EKG stanowi źródło informacji o sercu i jego aktywności. Oceniając szybkość zapisu można obliczyć częstotliwość akcji serca i ocenić, czy jest ona prawidłowa. Jeśli jest zbyt szybka – można zdiagnozować tachykardię, a zbyt powolna sygnalizuje bradykardię.
Inne ważne z punktu widzenia diagnostyki zaburzeń pracy serca informacje wynikające z badania, to miarowość akcji serca, źródło impulsów, oś elektryczna serca, zaburzenia rytmu serca. Wszelkie niezgodności z przewidzianą normą mogą sugerować np. migotanie lub trzepotanie przedsionków czy przerost mięśnia sercowego.