Orzeczenie do celów sanitarno-epidemiologicznych a książeczka sanepidowska - czym to się różni?

W Polsce, pracownicy niektórych zawodów, aby móc wykonywać swoją pacę, muszą posiadać aktualne orzeczenie do celów sanitarno–epidemiologicznych, potocznie nazywane „sanepidowskim”. W przeszłości dokumentem potwierdzającym spełnienie tych wymagań była książeczka sanepidowska. W związku z tym wiele osób może być zdezorientowanych, gdy słyszy o potrzebie uzyskania orzeczenia do celów sanitarno-epidemiologicznych. Na blogu wyjaśnimy różnice między tymi dwoma dokumentami oraz omawiamy procedury związane z ich uzyskaniem.

Orzeczenie do celów sanitarno–epidemiologicznych

Orzeczenie do celów sanitarno-epidemiologicznych jest dokumentem wydawanym przez stację sanitarno-epidemiologiczną (sanepid), który w ten sposób potwierdza, że osoba spełnia wymagania higieniczne i zdrowotne niezbędne do wykonywania określonego zawodu. Orzeczenie takie jest wymagane przede wszystkim dla osób pracujących w branży spożywczej, gastronomicznej, medycznej i edukacyjnej, gdzie istnieje większe ryzyko rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych.

Aby uzyskać orzeczenie do celów sanitarno-epidemiologicznych, należy zgłosić się do najbliższej stacji sanitarno-epidemiologicznej z dowodem tożsamości oraz z wynikami badań sanepidowskich, które potwierdzają brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania zawodu. W przypadku niektórych zawodów konieczne może być także przedstawienie zaświadczenia o ukończeniu odpowiedniego szkolenia. Po spełnieniu wszystkich wymagań osoba otrzymuje orzeczenie, które jest ważne przez określony czas – zazwyczaj od 6 miesięcy do 3 lat. Po upływie tego terminu konieczne jest ponowne przejście badania i uzyskanie nowego orzeczenia.

Książeczka sanepidowska

Książeczka sanepidowska była dokumentem stosowanym w Polsce do końca 2008 roku. Podobnie jak współczesne orzeczenie do celów sanitarno-epidemiologicznych, książeczka sanepidowska potwierdzała spełnienie wymagań higienicznych i zdrowotnych przez osobę wykonującą określony zawód. W książeczce wpisywano daty badań oraz wyniki analiz laboratoryjnych, które były podstawą do wydania zaświadczenia o braku przeciwwskazań zdrowotnych.

Różnice między orzeczeniem a książeczką sanepidowską

Główna różnica między orzeczeniem do celów sanitarno-epidemiologicznych a książeczką sanepidowską polega na formie dokumentu. Książeczka sanepidowska miała postać papierowej książeczki, do której wpisywano kolejne wyniki badań i zaświadczeń, podczas gdy orzeczenie jest jednorazowym dokumentem, który trzeba uzyskać na nowo po upływie jego ważności.

Ponadto wprowadzenie orzeczeń do celów sanitarno-epidemiologicznych wiąże się z pewnymi zmianami w procedurach badania. Obecnie osoba ubiegająca się o orzeczenie musi sama zgłosić się do laboratorium celem wykonania badań, a następnie przedstawić ich wyniki w stacji sanitarno-epidemiologicznej. W przypadku książeczki sanepidowskiej często to pracodawca organizował badania dla swoich pracowników.